Eskiden para ile aldığımız şeylerin ucuzunu arar zaman zaman da bulurduk pazarda orada burada. Oysa şimdilerde para ile alınabilecek ucuz bir şey hemen hemen kalmamış iken para ile alınamayacak değerler o kadar ucuz ki say say bitmez. İngilizlerin çok ünlü bir sözü var “ucuz mal alacak kadar zengin değilim” diye. Gelin birlikte bakalım yaşadığımız zamanda çok ucuz olan bazı şeyler nelermiş;
En ucuz şey hiç şüphesiz ki insan hayatı; bu ülkede hayatta kalmak tamamen şansınıza bağlı trafikte, yolda, kaldırımda, otobüste, trende hatta evinizde bile ölüm her zaman yanınızda. Sabah kelle koltukta evden çıkıyorsunuz ve aynı şekilde eve dönmüş iseniz buna şükredin.
Haysiyet ve şeref çok ucuz; bir gün önce söylediğin şeyleri ertesi günü söylemedim diyorsan, haksıza haksız, doğruya doğru diyemiyorsan senden ucuzu yok demektir.
İnanmak çok ucuz; bu zamanda inanmak, neye inandığın ile ilgili değil inancını nasıl gösterdiğin ile ilgili ama bunun bedeli o kadar ucuz olmayacak.
Olduğun gibi değil olmadığın gibi olmak çok ucuz; özellikle sosyal medyada sahte hesaplara sahip olmak ona buna sallamak çok ucuz.
Sporcu olmadığı halde öyle gibi yapmak çok ucuz; bu işten para kazanarak hayatını idame ettiren profesyonel dediğimiz sporcuların yaptığı aldatmacalar, sahtekarlıklar çok ucuz.
Hakem olduğu halde hakem olamamak çok ucuz; sahadaki yönetimi ile adalet ve eşitlik içinde olması gerekirken takımına göre karar verip hak yemek çok ucuz.
Gazeteci olduğu halde taraf olabilmek çok ucuz; gazetecelik kavramı ülkemizde gerçekleri ortaya çıkarmak için değil kamuoyunu yönlendirmek için yapılıyor, hemen hemen her branşta sporundan siyasete, ekonomiden sanata kadar hepsi ucuzluk(!) peşinde.
Bu ülkede liyakat çok ucuz; bulunduğu makamın hakkını veremeyecek nitelikte insan bulmak çok ucuz.
Vatandaş olmak çok ucuz; ulusal kimliğimiz bizi ülke yapan en önemli temel taşlarından biri iken vatandaş olabilme kriterleri bakımından en uygun seçenek malesef Türkiye.
Vergi kaçırmak çok ucuz; herkesin kazandığı oranda vergi vermesi toplumsal dayanışma ve kalkınmanın birinci şartı iken her ortamda bundan kaçmak yüzsüz olmak ve affedilmek çok ucuz.
Şehirleşememek ve nizamsızlık çok ucuz; hemen hemen her yapı projesinde aykırılık yapmak imar düşmanı olmak ve umursamamazlık çok ucuz.
Hayvanları sevmemek çok ucuz; doğal hayatlarında olmamalarına rağmen kendi kötü şehirlerimizde bizimle birlikte yaşamaya zorladığımız tüm hayvanları yok saymak çok ucuz.
Kadın hayatı daha da ucuz; Dünya gezegeninde yaşamak ve üremek için bir çift olarak yaratılmamıza rağmen, uzak yakın tüm geçmişte ve hala günümüzde de onları güçsüz, zayıf, yetersiz ve ikinci sınıf görmek de çok ucuz.
Sonuçta bir şeyin değerini belirleyen; biziz ve bizim bu değerlere gösterdiğimiz arz ve taleptir, bugün çok ucuz olanın yarın ne olacağı hiç belli olmaz herkes hesabını buna göre yapsın.
+ There are no comments
Add yours