ARTVİN
Kısa bir Karadeniz turunun son durağı olarak bir kaç gün kaldığım Artvin, dereler, vadiler ve tepelerden oluşmuş tam bir yeşil cenneti. Şehir merkezi yine bir yamaca kurulmuş ve ulaşmak için kademe kademe tıpkı bir basamak gibi döne döne çıkmanız gerekiyor.
Dere Tepe
Merkezde neredeyse düz bir alan yok, yollar çok geniş olmadığından önünüzdeki aracı sabırla beklemek durumundasınız bu durum her biri tarafından normal karşılanıyor. Arazinin eğimli olması evlerin her cephesinin farklı yükseklikte görünmesine sebep oluyor. Ayrıca neredeyse her evin mutlaka bir doğa manzarası oluyor. Aşağıya doğru bakarsanız Çoruh nehrini, yukarı doğru bakarsanız yaylaları ve yeşil alanları görüyorsunuz.
Böyle olunca bu bölgeye demiryolu da havayolu da ulaşamamış, en yakın havaalanı Gürcistan’ın Batum şehrinde, iki ülke arasındaki anlaşma gereği olacak bu havalimanı aynı zamanda Hopa olarak da isimlendiriliyor ve Türkiye iç hat uçuşları yapılabiliyor. Bundan başka iki seçenek var, birisi Trabzon diğeri Erzurum. Şimdilerde diğer benzerleri gibi Rize ve Artvin için ortak bir havalimanı inşaatı da Karadeniz’de devam ediyor.
Doğa Harikası
Artvin’in ilçeleri Artvin’den daha popüler, Borçka, Şavşat, Hopa, Yusufeli, her birinde ayrı birer doğa harikası göller, şelaleler, vadiler ve gözünüzün alabildiğine yeşile sahipler. Buradan hem görmenizi tavsiye ediyorum ama bir taraftan da ne kadar az bilinse o kadar uzun ömürlü olacaklarını biliyorum. En iyisi sahip olduğumuz ve bize yaşadığımızı hatırlatan değerlere maksimum korumacı bir yaklaşım göstererek ve ziyaretleri kısa tutarak resimlerle hafızalarımıza kazımak. Yoksa maalesef bir bir yok olmaya başlıyorlar.
Gürcistan sınırına yakın bir köyde Türkiye’nin yaşayan en yaşlı ağacı da Artvin sınırları içersinde olup konumu ve coğrafyası itibariyle ulaşımı zor olan bölge belki de bu sebeple insanlardan uzak ve bakir kalabilmiş. Her ne olursa olsun, kontrolsüz nüfus artışı ve büyüme doğal kaynakların da sonunu getirecek. Oysa nitelikli ve kaliteli bir yaşam herkesin hakkı değil mi?
