GAZİANTEP
İstanbul’dan Gaziantep’e üniversiteye kayıt yapmaya gittiğimizde, ilk kez Türkiye’nin doğusu ile karşılaşmıştım. Ama zamanla keşfettiğim bir durum vardı ki ne kadar doğuya giderseniz gidin onun da doğusu var. Sonra da doğunun Paris’i diye bir benzetme vardır ya onu da en çok Antep için olanını duymuştum.
Cartlak Kebabı
Gaziantep’te öğrenci iken bulunduğumdan bilirsiniz özellikle ailenizin ekonomisine göre alabildiğiniz paraya göre idare etmeye çalışırsınız. Benim durumumda kampüsteki öğrenci yemeği ve yurttaki sabah kahvaltısı ile idare edebiliyor, sadece sınavlardan sonra kendimize ödül vermek adına şehre gidiyorduk. Ama şunu da belirtmeliyim ki Antep’te neredeyse her sokakta cartlak kebapçısı olurdu ve her öğrencinin de sürekli takıldığı kesesine göre bir yer mutlaka olurdu. Herkesin damak tadına göre bir lahmacuncu, dönerci, baklavacı, menemenci, kelle paçacı, mantıcı, öğrenci kahvesi ve takıldığı yerler olurdu. Okuduğum süre boyunca yediğim hiç bir yerden beğenmeden çıkmadım. Bu şehirde herkes kebabı iyi yapıyordu.
Doğunun Batısı
Şehrin modern binaları bir yerde bir, iki veya üç katlı değişik şekillerde içi içe geçmiş sadece sıva veya tuğlası ile duran daha az varlıklı kesimin yaşadığı yerler bir taraftaydı. Şahinbey merkez ilçesi daha gelişmiş, Şehitkamil merkez ilçesi ise daha az gelişmiş olan bölgeleriydi. 30 sene öncesindeki hali ile şimdiki arasında kıyas götürmez farklar vardır. Ben öğrenci iken şehrin kalesi sadece kale idi, çarşısı ki biz esasen çok gitmezdik o taraflara, bakımsız, sıkışık, kalabalık yerlerdi. Kaçak çaydan tutun, elektronik aletlere kadar pek çok şeyin satıldığı pasajlar vardı, pek alamasak da gezmek bile güzeldi oraları.
Gaziantep Özel Bir Şehir
Tramvay filan da yoktu zaten, otobüslerdeki bilet sistemi çok değişik gelmişti bana, bilet sıradan renkli bir kağıttı ve kutuya atmıyordunuz şöför tek tek topluyor ve sonra yırtarak bilet kutusuna atıyordu. İstanbuldan Antep otobüsle ortalama 18-20 saat aralığında Ankara – Aksaray – Adana üzerinden uzun bir seyahat ile yapılıyordu ve o zamanlar çoğu erkek çocukta olduğu gibi otobüsle seyahat favorim olduğundan hiç sıkılmazdım. Hatta arkadaşlar ile olanı daha eğlenceli olurdu.
O şehirde yaşadığım sürede şimdiki aklım olsaydı (ve tabi şimdiki imkanlarla birlikte) daha çok gezer, daha çok öğrenir ve şimdikinden daha çok gurur duyardım şehri ve ülkesi için hayatlarını ortaya koyan GAZİANTEP’LİLERDEN.
eski günlerde okumak şimdikinden daha keyifli ve güzeldi
Beraber bir yolculuğumuz var İstanbul dan ,yol boyu İngilizce konuşmuştuk.
İstanbul’dan Toros Expresi ile de gitmişliğim var.. 😊 güzel günlerdi..